Süreyyanın aşkı

-Nasıl? Anlamadım. Yalnış söylüyorsunuzdur .(Süreyya) -Yanlış değil Süreyya hanım. Test yaptık. Sizin hamile olduğunuzu öğrendik ve size söylüyoruz. (Doktor) - Tamam. Bir şey rica etsem yapa bilir misiniz? (Süreyya) -Tabii. ( Doktor) - Bu hakkında biri bilmesini istiyorum. Hiç kimseye söylemen lütfen. (Süreyya) - Tamam. Siz nasıl isterseniz. Şimdi ben çıkıcam, sizin yakınlarınıza söyleyim sizin kendinize geldiğinizi. ( Doktor) Şok oldum. Nasıl olabilir öyle. Inanmadım. Burdan çıktıktan sonra doktoruma gidiyim dedim. Ama doktorum burda çalıştığından duyup gelmiş. Onunla sonra konuşucam dep kızlarımla yakınlarımla konuştuk. Keremi onun ailesin kızlarımı eve gide bilir dep onlar gitti. Leventle yalnız kaldık. Gözüne bakamadım. Haberler hakkında konuştuk. Sonra birlikte uyuduk. Ama gözümdü bile kapatamadım. Leventi yanlız bırakıp ona söylemey doktorum Selene gittim. -Selen diye kapıyı bile çalmadan girdim. Çünkü çok kızgındım. - Selen bugünkü duyduklarımı bana anlata bilir misin? Nasıl öyle bir şey olur ? (Süreyya) -Bak Süreyya biliyorum sen şok oluyorsun şimdi. Ama bu güzel haber değil mı? ( Selen doktor) -Evet güzel haber. Ama ben ... Selen... -Özür dilerim Süreyya . Çok özür dilerim. Affet beni lütfen. (Selen doktor) -Ne? Sen biliyor muydun. Sen farkında mıydın? Ya sen nasıl bir insansın? Sen benim ne yaşadıklarımı bilip niye bana söylemedim. Ben 30 yıl Metinle cehennemde yaşadığımı biliyor musun. (Süreyya) -Biliyorum sen çok şey yaşadın. Ama ben Cansunun doğum günü öğrendim. Senin kadınlığını almadılar. Sadece testi yanlış vermişler. Iki Süreyya varmış. Birinin adı Ertemmiş. Bu yüzden yalnış olmuş her şey. Özür dilerim Süreyya (Selen doktor) - Sen bildiğin zamanda da bana söyleye bilirdin . Ama sen benden sakladın. Eğer ben hamile olmadığımda ben hiç bir zaman öğrenemezdim. Şimdi benim halim nasıl sen biliyor musun. Bilmiyorsun. Çünkü sen ben yaşayan şeyleri yaşamadın. Çünkü sen aldatılan kadın olmadın . Benim cehenemde yaşadığımı bilip bana bunu yaptın sen yaptın. Benden özür dileme. (Süreyya) Çok sinirliyim. Selenle ben gençliğimden beri arkadaş oluyoruz. Bana söyleye bilirdi. Ama bana bu kötülüktü yaptığına inanamıyorum. Hiç bir zaman ondan bunu beklemezdim. Hiç bir zaman unutmicam. Ama ben şimdiki hayatıma mutluyum. Bu da bir sınavdır. Hayatımdaki en önemli insanlarını buldum. Ela ve Levent. Bu için her zaman Allah'a cok teşekkür ederim. Bunlar için intikam almicam. Bunlar için bildiğim haberlere hiç bir şey demicem. Içimdeki çocuğum için hiç bir şey demicem. Leventi çok mutlu edicem. Ona bu haberi çabuk söyleyin diye hastanede yattığım odaya gitsem o yok. Telefonu da kalmış. Aldım telefonunu onu bekledim. Ama bir vakitte Cansu aradı: " Baba annem nerde? Duyor musun beni. Biliyorum bu haberi duyduktan sonra çok kötüsün. Ama dayanman lazım. Bedia abla ıyi olur inşallah. Sen ona söylemedin dimi bana duyor musun beni baba? -Ne oldu Bedia ablaya. - Anne sen misin? Nerde babam. -Ne oldu diyorum sana . Söylesene. -Anne kendini ıyi tut tamam mı. Bedia abla kaza geçirmiş. Seni getirdiğimiz hastanedeyiz. Ama iyi olucak dedi. Ameliyattayız . Çok kötü oldum . Kalbim kötü bir şeyi hisseten gibi. Gittim ameliyata. - Anne sen niye geldin? (Cansu) -Aşkım sen napıyorsun burda? (Levent) -Duydum geldim. Nasıl olmuş? (Süreyya) -Senin hastaneye getirdiğimizi duyup yolda kaza geçirmiş. (Levent) -Benim arkamdan mı şimdi hastanede? ( Süreyya) Bi de doktor çıktı. -Bedia hanım büyük bir kaza geçirmiş. Siz buraya getirdiğinizde çok geç olmuş. Biz onu saklayamadık . Kendinizi tutun Mert bey. Ben yine kendimi kaybetmişim.Gözlerimi açsam hastanede değil evdeymişim. Kalktım dışarıya çıksam hiç kimse yok. Canım çok acıyoyordu. Ağrıyordu. Zeliha varmış. Bedia hanım nasıl olduğunu sordum. Ama cevap vermedi. Sustu. Ben anladım. Gözlerimden yaş çıktı. Ikıncı annem. Annemi kaybettim....