Süreyyanın aşkı

Sabah olduğu yine de benim hayatımın yeni bir sayfasının bildirimidir. Kalksam Ela ile Levent mutfakta yemek yapıyorlarmış. Benim kalktığımı bilen ikisi bana gelip " Günaydın güzelim. Nasıl uyudun ? Biz kızımla güzel bir yemek yaptık. Hadi kalk kahvaltı yapıcaz. "- diye dediği bana nefes verdi. Gülümseme ile mutfaka girip yemek yedik. Elaya Levent yemek yedirdi. Ben de Leventtin sevgi dolu gözlerine baktım. Hayatım boyunca şu vakitler bitmemesini isterdim. Leventtin beni istediği beni baktığından hissettim. Bir vakitte Ela "baba"- dedi. Ela Levente baba dedi. Kalbim bi dakikaya durdu. Sevgilim çok mutlu oldu. Ben onun bu kadar çok mutlu olduğunu iık kez gördüm. Elaya " güzel kızım benim. Yerim seni prensesim "- dedi. Elayın gülümseyen yüzü ... Kıyamam ikisini de... Sonra da Levent geldi benim alnıman öptü ve " Hayatımın kraliçesi teşekkür ederim sana"-diye söyledi. Sevgilimin bu sözünden sonra Ember beyin sözü aklıma geldi. Moralim düştü galiba. Bunu fark eden sevgilim ne olduğunu sordu. Ben hiç düşünmesten " Eğer senin kendinin evladın olsa çok sevinirsin. Bundan da çok mutlu olursun. Sana çocuk veren kadına evlen"dedim. Ben ne dediğimi ben kendim de bilmiyorum. Nasıl söyledim ya. Her zaman Ember beyin bu sözü aklıma geliyor. Napıyım?... Levent hiç bir şey demedi. Arabaya oturup Stambula yol aldık. Yolda da hiç bir şey söylemedi. Ne desin ki. Benden bu sözleri beklemedi tabi. Kalbini kırdım biliyorum. Özür de dileyemedim. Naptım ya???.... Eve bizi getirdi kendisi hiç bi şey söylemesten arabasına bindi de gitti. Benim yüzüme bile bakmadı. Gerçekten napıcağımı bilmedim. Ela elimde. Bakıp bir saatçe durdum . Evden Cansu çıktı da niye eve girmediğimi sordu. Ona hiç bir şey demesten Elayı ona verdim taksi geldi ona bindim gittim. Cansu da hiç bir şey anlamadı. Leventi aradım . Açmadı. İık kez ben aradığımda Levent açmadı. İnanamadım .Leventin morali bozuk olduğunda nerde olduğunu biliyorum . Oraya gittim. Ordaymış. Gittim da ben seni yirmi iki kez aradım niye açmadın dedim. Hiç bir şey demedi. Onu üzdüğümü anladım. Beni isteyen gözlerini bakıp " Sen bana sevdiğini söylediğinde benim sana söylediğim sözümü hatırlıyor musun . yani bizim yaşımızda fark var diye söylediğimi . Sen beni dinlemedim. O benim için önemli değil dedin. Ember bey geldi " -dedim. Her şeyi anlattım. Levent her şeyi duyduktan sonra hiç bir şeye bakmastan beni sevdiğini söyledi. Benim elimi bırakmasını ,her zaman benim yanımda olduğunu söyledi de yumuşak elleri ile bana sarıldı da gitti. Hiç bi şey anlayamadım. O babasına gidip onun hayatına girmemesini söylemiş. Babasıyla kavga etmiş.Levent ablasının bu dünyada yaşamadığına kendisini günahkar sanıyor. Bir-iki hafta sevgilimle buluşamadım, onu görmedim,sesini duymadım. Moralim buzuk. Çok aradım . Açmadı. Mesajları attım. Cevap vermedi. Onu çok merak ettim . Evine gidemedim. Bize ne oluyor Levent?....