Süreyyanın aşkı

Tabi Ela. Kim ola bilir ki. Ela Zeynep gittikten sonra çok morali bozuk. Zeynep söyledi ya eğer bu gerçeği söylesem hayatınız maf olur diye zaten maf oldu Ela için. Elaya gerçekten de Zeynep gerek insanmış. Ela için Zeynep gerçekten büyük bir insanmış.  Onun için hayatını verecek kadar onu çok değer görüyormuş. Ama şimdi onlar 3 aydan beri konuşmuyorlar.  Unuticam dese de hiç unutamadı.     Bugün de o pencereden belki de Zeynep gelir , gelip ondan özür diler  . Tamam özür dilemese de gelir diye bakıp onu bekliyor. Bu saatte  Elayın yanına kardeşi Dilek ve Amir geldi. Onlar Eladan 2 yaş küçük.  Çok seviyorlar ablasını.   -Abla sen yine pencereden bakıp yine onu bekliyorsun. Dur artık burdan . Sen bize söz vermiştin sinemaya gidicez diye . ( Amir) -Napıyım Amir. Tabi gidicez. Annem ve babam gitti mi işe . (Ela) - Yok abla gitmedi.  Kahvaltı hazırlıyorlar. Bide Begüm ablam da eniştemle geldi. (Dilek) -Tamam siz çıkın ben şimdi üstümü değiştirip gelicem. ( Ela) -Amir sen çık.  Abla  bak biz seni çok seviyoruz.  Ben seni çok seviyorum.  Sen artık bu pencereni bakmayı bırakır mısın lütfen abla. Sen benim için değerli insansın.  Biliyorum sen o arkadaşını çok seviyordun, çok değer veriyordun ona . Bak abla  sen benim ablamsın ve benim en yakın arkadaşımsın.  Sen ona değer verdiğin kadar ben de sana ondan da çok değer veriyorum. Lütfen ama lütfen artık bırak onu beklemeyi. Abla nolur bırak. ( Dilek) -Canım sen büyümüşsün yaa. Tamam canım bırakıcam. Şimdi sen düş mutfaka ben üstümü değiştirip gelicem. Tamam mı (Ela) -Tamam ablacım.   Dilek güzel kız oldu. 16 yaşta.  Süreyya gibi güzel hemde çok güzel.  Ablasını ailesini çok seviyor.  Karakteri babasına benziyor. Babası Levent gibi avukat olmayı istiyor.  Ve Amir de avukat olmayı istiyor.  Onun karakteri Süreyyaya benziyor.  Ne olsa da Ela onlardan çok farklı.  Ela üstünü değiştirip mutfaka düşüyordu ama Begümün  odasından telefonla konuştuğunu duydu. Sonra mutfaka düştü.  -Annecim güzel annem benim, babam günaydın ikinize de. (Ela) -Kızım canım benim sana da günaydın ( Süreyya)  - Babasının güzel kızı sana da günaydın ( Levent) -Baba ben kimmin o zaman? ( Dilek) -Canım sen de benim güzelimsin. Hadi kahvaltı yapalım.  Begüm geliyor.  Gel kızım otur sen de . Ercan gitti mi? ( Levent) -Teşekkür ederim baba. Evet Ercanın işleri varmış da gitti.  -Tamam iş hakkında konuşmayalım kahvaltı üstünde.  Hepimize afiyet olsun (Süreyya)   Çok mutlu aile . Bir birleri için canın vericekler. Süreyya da iyi anne Levent de iyi baba . Onların torunu bile var. Tabi bir torunu Zeynep onu bilmiyorlar. Zeynep hakkında unuttuk galiba. Izmire gidelim Zeynebe.  Zeynep de Ela gibi çok kötü.  O da Elayı çok seviyordu. Napsın ? Artık o her şeyi biliyor. Ama hiç bir şey bilmiyor. Sadece onun bildiği şey öncekidey mutlu değil.  Önce çok mutluydu . Çünkü hayatında yalan falan yoktu. Bu zamana kadar Zeynep hiç bir zaman hiç kimseye yalan söylemedi.  Tek iki yalanı   var. O da yakın insanlarının iyiliği için.  Biri Elaya , ikincisi de babasına söylediği yalanı.  Tabi babasını söylemedi ya. Sadece susuyor ona. Babasına olan yalanı ne ola bilir?     3 ay önce.  Elayın evinen çıktıktan sonra Zeynep Begümün arabasına binip gidiyorduğunu görür ve : -Begüm abla durur musunuz. Beni de bıraka bilir misiniz Stambula lütfen.  Benim burda hiç kimsem yok .(Zeynep) -Tek bir şartla.( Begüm) -Tamam söyleyin ( Zeynep) -Beni ailenle tanıştıracaksın. Zaten tanıyorum ama tanışmak istiyorum.( Begüm) -Tamam.    Begümla Stambula kadar gelicek. Çantasın dağdaki evde unutmuş Zeynep.  Bu yüzden Begümün şartı ile  birlikte Izmire gidicekler. Zeynep evine getiricek. - Baba ben geldim.  Misafir var. Bakın ben size kimdi getirdim (Zeynep) - Canım kızım kimmiş misafir ( Can) -Misafir de ben( Begüm) -Merhaba. Hoş geldiniz.  ( Can) -Siz mi dedin bana.  ( Begüm) -Evet.  Siz rahat rahat oturun. Şimdi benim gitmem lazım işe. Kızım annen geliyor. Misafirimize bir şeyleri hazırlasana. ( Can)   Begüm Cana bakıp bu gerçekten benim kardeşim mi diye çok şaşırdı.  Candın tanımaması onu üzdü . Annesi gelene kadar Zeynep ve Begüm ikisi aile fotoğrafların görüştü . Bir fotoğraftan Zeynebin annesin gördü. Begüm onu tanıyormuş. O zaman annesi Kumru geldi. -Kızım geldin mi?  ( Kumru) -Kumru( Begüm) -Begüm.... sen ...nasıl?( Kumru) -Evet anne babamın ablası bi de senin arkadaşınmış.( Zeynep) -Nasıl? Sen kızım nerden tanıyorsun?(Kumru) -Şimdi anne içeri gir ver konuşalım. Sen geldin ve konuşa biliriz şimdi.  Anne babam ablasın tanımadı.( Zeynep ) -Bide sen Canla mı görüştün? (Kumru) -Bence Can hiç bir şey bilmiyor.  Çünkü o beni tanımadı  . Kumru anlatmanı ıstiyorum. ( Begüm) -Tamam buraya kadar gelmişsin  anlatıyım.  Bundan 18 yıl önce ne olduğunu biliyorsun    . Can kaza yapıp öldü diye haber çıktı.  Ama o yalandı . Ben her zaman Canı sevdim . Sen de bunu biliyordun. Süreyya hanım da biliyordu.  Candın da beni sevdiğini biliyordum.  Ama bizim aramızdı hep şirket bölüyordu. O günü bana Can geldi.  " Kumru ben seni mutlu edemedim.  Sana olan aşkımı hiç söyleyemedim.  Şimdi söylüyorum . Seni çok seviyorum.  Ben de biliyorum senin sevdiğini.  Senden özür dilerim.  Biz ikimiz birlikte olamicaz. Çünkü ben bundan sonra bu hayatta yokum. " -dedi. Çok korktum . Ve o günü Candın peşinen düştüm.  O günü denizden yanardı . O denizde yanıyorduğunda ben onu kurtardım . Onu kurtardığımda elleri ayakları yanmış.  Evime götürdüm. Iyileştirdim. Aklını kaybetmişti. Akılına geldiğinde hiç bir şey hatırlamıyordu. Beni çok sevdiğini benim adımı hatırlamış.  Bu yüzden biz Izmire gittik . O günden beri Can hiç bir şey hatırlamıyor. Bu yüzden biz Izmire gittik. Bu  vakite kadar gazeteye bile çıkmadık. Çünkü çok korktum. Ve hiç kimse bilmiyor. Soyadın değiştirdim.  Süreyya hanımın bütün yaşadıkların biliyorum. Çok kötü şey yaşadı.  Gerçekten öyle olmasını istemedim. Ama hayat işte Begüm. Hiç bir şey hatırlamadığı için seni tanımadı.  Bunu anlamışsındır.  Her zaman korkunç ile yaşadım biliyor musun.  Ne zaman bu yaptığın açıka çıkacak diye. Eğer Can her şeyi  hatırlasa beni terk eder diye korkunç ile yaşadım. Bizim tek mutluluğumuz kızımız Zeynep.  Onun için dünyayı yakarız. Begüm özür dilerim  . Biliyorum şimdi sen ne diyeceğini.  Ama ne olur yapma öyle. Biz kendi hayatımızda yaşayalım.  Hiç kimseye soyleme lütfen.  (Kumru) - Kumru ben gerçekten öyle olduğunu bilmiyordum.  Sana çok teşekkür ederim.  Sen bizim ailemiz için büyük şey yaptın. Ne diyeceğimi de bilmiyorum. Tamam hiç kimseye söylemem.  Ama sizinle  buluşucaz.  Sizi 18 yıl sonra bulduğumda kaybetmek istemiyorum . Tamam mı? ( Begüm) -Tamam, anlaştık.    Demek ki babasına olan yalanı buymuş.  3 ay sonra....